Rowerem w Bieszczady przez Rezerwat Krywe

Opis trasy

Bieszczady rowerem? Oczywiście, to świetny pomysł! Przygotowaliśmy trasę w sam raz na jeden dzień: przez rezerwat Krywe i leśne ścieżki u podnóża Połoniny Wetlińskiej. Bukowina, piękne widoki na bieszczadzkie wzgórza, cisza, spokój - to wszystko znajdziecie na "Krywe trasa rowerowa". I solidne podjazdy, jak przystało na miłośników MTB.

Bieszczady to wciąż jedno z najdzikszych miejsc w Polsce. To się jednak zmienia - na najbardziej popularnych trasach tworzą się korki… Warto poszukać mniej uczęszczanych szlaków. Nasza wyprawa dedykowana jest doświadczonym miłośnikom MTB. Trzeba mieć sporo mocy w nogach oraz zaparcia, żeby jej podołać. Wycieczki jednodniowe w Bieszczadach potrafią zmęczyć, ale satysfakcja i piękne widoki gwarantowane!

Rower MTB na naszą trasę będzie idealny.

Proponowana trasa jest pętlą - można ją rozpocząć w zależności od upodobania. Jeżeli lubisz zacząć od ostrego podjazdu, to wyjedź spod sklepu w Zatwarnicy na południe. Wolisz rozgrzać się, a dopiero w połowie wycieczki nabierać wysokości? Wyjedź na północ, a następnie skręć w lewo, na dydaktyczną ścieżkę Zatwarnica-Ryli (oznakowana na czerwono).

Jedziemy utwardzoną drogą, po prawej mijamy kościół pw. Dobrego Pasterza, wzniesienia są łagodne, ścieżka omija szczyty. Warto zachować czujność - na terenie rezerwatu "Krywe" żyją m.in. niedźwiedzie brunatne, wilki, żbiki i rysie. Rezerwat jest centrum występowania węża eskulapa w Polsce.

Droga prowadzi lasem, po około 3 kilometrach znajdziemy się w pobliżu ruin cerkwi w nieistniejącej wiosce Hulskie (ścieżka do ruin odbija w prawo - dojście zajmie kilka minut, pozostałości są w lecie zarośnięte).

Trasa naszej wycieczki prowadzi teraz w dolinę potoku Hulskiego. Nieco dalej oznakowana na czerwono ścieżka dydaktyczna odbija w prawo, w kierunku Krywego. My jedziemy na zachód krętą, ale utwardzoną drogą. Trasa wiedzie przez lasy, przecina strumienie (m.in. Tworylczyk), w których można nabrać do butelek krystalicznie czystej wody.

Jadąc lasem omijamy kolejne szczyty (Kiczerę Dworską, Kiczerę Chłopską, Babijewą) i po skręcie na południe docieramy do przełęczy Szczycisko. Teraz zacznie się bardziej wymagający odcinek naszej wyprawy. Zjedziemy z utwardzonej drogi w szlak pieszy prowadzący w głąb lasu. To fragment szlaku, którego zielone, a potem czarne znaki prowadzą pod samą Połoninę Wetlińską. Dla piechurów to ok. 4 godziny marszu, nam zajmie mniej czasu.

Teraz czeka nas najbardziej wymagający fragment trasy - niemal bez przerwy jedziemy pod górę. Do najwyższego punktu - pod Smerekiem - mamy ok. 10 kilometrów. Uwaga! Jedziemy szlakiem pieszym, który nie należy do najpopularniejszych w Bieszczadach, ale trzeba uważać na innych turystów. Trasa ma charakter singletrack, choć oficjalnie nie jest przygotowana pod turystów na MTB.

Pierwszy znaczący szczyt to Żołobina (780 m n.p.m.), kolejny to Krysowa (840 m n.p.m.). Po drodze mijamy kierunkowskazy, szlak jest dobrze oznakowany. Tuż za Krysową wjeżdżamy na czarny szlak. Jedziemy granicą Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Jest bardziej stromo, a w pewnym momencie dotrzemy do górnej granicy lasu i zobaczymy w całej okazałości wypiętrzenie Smerka (1222 m n.p.m.) czyli zachodniego przedłużenia Połoniny Wetlińskiej. To najbardziej malowniczy moment podczas naszej wyprawy.

Po nacieszeniu oczu i złapaniu oddechu skręcamy w lewo, w żółty szlak, który doprowadzi nas do Zatwarnicy. Teraz będzie już tylko z górki, trzeba jednak uważać na pieszych - na tym szlaku może być nieco więcej turystów. Wzdłuż trasy rozmieszczone są w niektórych miejscach drewniane schody z wydeptanymi ścieżkami, które je omijają.

Do końca wyprawy pozostało nam niespełna 8 kilometrów. Będą nam towarzyszyły piękne widoki - tym razem na północ, na masywne pasmo Otrytu. Przed samą Zatwarnicą przejedziemy przez Suche Rzeki, leśną osadę. Ostatni fragment naszej trasy wiedzie drogą szutrową.

Dojazd do trasy

Nasza wyprawa zaczyna się i kończy w Zatwarnicy. To wioska położona na odludziu, najpewniejszym sposobem, żeby się do niej dostać jest własny samochód z bagażnikiem na rowery. Auto można zostawić na bezpłatnym parkingu przy moście.

Alternatywne rozwiązanie to wynajęcie busa. Wiele z nich kursuje pomiędzy najpopularniejszymi miejscami w Bieszczadach. Zazwyczaj wożą pieszych turystów, jednak warto popytać i poszukać szofera, który zechce dowieść na szlak rowerzystów i ich jednoślady, a potem odebrać.

Noclegi lub miejsca postojowe

Wyprawa zaplanowana jest na kilka godzin jednak może być częścią kilkudniowej przygody na rowerach w Bieszczadach. Ze znalezieniem noclegu nie będzie problemu. W Zatwarnicy i w pobliżu wioski można wynająć drewniany domek lub pokoje, działa też większy ośrodek wypoczynkowy, a w Sękowcu można się przespać na polu namiotowym.

Nocleg można znaleźć również w Terenowej Stacji Edukacji Ekologicznej Bieszczadzkiego Parku Narodowego w Suchych Rzekach koło Zatwarnicy.

Do Zatrwanicy już coraz bliżej.

Gdzie zjeść

Jedzenie i picie? Prowiant należy kupić w sklepie spożywczym w Zatwarnicy. Trasa naszej wyprawy wiedzie przez góry i nie będzie okazji do zakupów.

Herbatę lub kawę (z ciastkiem na uzupełnienie spalonych kilokalorii) zamówimy w Zatwarnicy, działa tam “Końkret” - bieszczadzkie kino połączone z pracownią rzemieślniczą.

Dobrze wiedzieć

Trasa wiedzie częściowo przez teren Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Przed wejściem na teren parku należy kupić bilet - można to zrobić w Suchych Rzekach lub online. Bilet normalny - 8 zł, ulgowy - 4 zł (Uprawnionymi do zniżek 50% są uczniowie szkół do lat 18 i studenci , emeryci i renciści, osoby niepełnosprawne, żołnierze służby czynnej).

Pamiętaj, że w Bieszczadzkim Parku Narodowym można jeździć na rowerze po drogach publicznych oraz wytyczonych szlakach rowerowych - szczegóły znajdziesz w regulaminie na oficjalnej internetowej witrynie BDPN.

Praktyczne wskazówki

Trasa przeznaczona jest na wiosnę, lato i wczesną jesień. Najważniejszy warunek: musi być sucho. Przed przyjazdem na rowerową wycieczkę w Bieszczadach, warto sprawdzić nie tylko jaka będzie pogoda w najbliższych dniach. Tuż po zimie lub po deszczach leśne trasy spływają błotem. W praktyce są nieprzejezdne dla rowerzystów.

Po deszczu przejazd takim odcinkiem nie będzie najłatwiejszy.

Wycieczka jest krótka, ale wymaga dużo wysiłku i umiejętności. Docenią ją rowerzyści MTB, którzy mają doświadczenie w pokonywaniu podjazdów i stosunkowo stromych zjazdów.

Szlaki są dobrze oznakowane, jednak na wszelki wypadek zabierzcie powerbank - telefon czy nawigacja może się szybko rozładować, a warto mieć ze sobą GPS i sprawnego smartfona.

Ubranie należy dostosować do pory roku i pogody.  Podczas wycieczek rowerowych zawsze trzeba pamiętać o zabraniu kasku.

Z pewnością należy spakować w sakwy narzędzia, łatki, zapasową dętkę. W razie awarii jesteście skazani w górach na własne siły.