Korby szosowe i gravelowe

Mechanizmy korbowe szosowe i gravelowe, tak samo jak mechanizmy stosowane w innych rowerach, zbudowane są z ramion, tarcz i pająka. Niekiedy wymienia się również oś suportu, z którą - w odmianach z wyższej półki - korba szosowa jest zintegrowana. Elementy te ściśle ze sobą współpracują i wpływają na efektywność przenoszenia mocy.

Najważniejsze cechy korb szosowych to liczba zębów w koronkach i długość ramion. Najczęściej mechanizmy korbowe na szosę mają dwie tarcze. Popularne konfiguracje tarcz to: 50/34 (kompaktowa), 52/36 (półkompaktowa) oraz 53/39. Te dwie pierwsze używane są zwykle przez entuzjastów kolarstwa, ostatnia – przez mocnych amatorów i zawodowców. Co tu dużo mówić, trzeba mieć łydę. Korby zbudowane są zwykle z aluminium i stali. W najdroższych modelach ramiona i część „pająka” mogą być wykonane z włókna węglowego. W najniższych grupach osprzętu można spotkać mechanizmy z trzema tarczami, na przykład w konfiguracji 50/39/30.

W rowerach gravelowych montuje się mechanizmy korbowe znane z szosówek. Najczęstszy wybór to kompakt – 50/34. Jednak producenci zdają sobie sprawę, że rowerzyści, jeżdżący na po szutrach, oczekują bardziej miękkich przełożeń. Stąd tarcze w konfiguracji 48/32, a nawet 46/30. Zdarza się, że niektóre rowery wyposażone są w mechanizmy korbowe z jedna tarczą, np. z 40 zębami. Znacznie to upraszcza obsługę napędu, choć odbywa się kosztem mniejszego zakresu przełożeń i większych skoków pomiędzy biegami. Przy zastosowaniu kasty 10-42 taki napęd ma rozpiętość przełożeń 420 procent.

Zarówno w przypadku mechanizmów korbowych do rowerów szosowych, jak i gravelowych, istotny jest standard osi. Obecnie stosuje się niemal wyłącznie łożyska zewnętrzne, które zapewniają spora sztywność. W starszych rowerach można spotkać osie na kwadrat lub wielowypust (na przykład shimanowski Octalink). Ramiona mechanizmów korbowych mają najczęściej długość 170 mm, 172,5 mm lub 175 mm.