Kierownice szosowe

Kierownica typu baranek to najbardziej charakterystyczna część roweru szosowego. To właśnie po niej przeciętna osoba może rozpoznać, że ma do czynienia z szosówką. W kierownicy szosowej można wskazać kilka obszarów: górę, ramiona, łuki i chwyty. Odległości między nimi zwane są: szerokością kierownicy, zasięgiem, głębokością. Jednak na wybór sterów wpływa więcej czynników niż tylko anatomia kolarza. Bardzo istotny jest styl jazdy. Za sprawą swojej geometrii kierownica szosowa umożliwia trzymanie w pięciu chwytach. Dzięki temu zawodnik może nie tylko odpoczywać na trasie, ale też dopasować położenie ciała do warunków panujących w danym czasie w wyścigu. Jeszcze większy komfort zapewnia nowoczesna kierownica baranek, czyli kierownica szosowa kompaktowa. Pod tym pojęciem kryją się stery, w których klamka hamulca i manetka przerzutek zostały umieszczone na jednej dźwigni, zwanej klamkomanetką. Ta konstrukcja znacznie poprawia płynność jazdy i zwiększa bezpieczeństwo kolarza, który pod ręką – w dosłownym znaczeniu tego słowa – ma najważniejsze elementy układu hamulcowego i napędowego. Kierownice szosowe różnią się szerokością, głębokością i zasięgiem. Jedyną wspólną liczbą jest średnica rury. Standardem jest kierownica o grubości 31,8 mm albo kierownica szosowa 25,4 mm. W zależności od rozmiaru szerokość kierownicy szosowej zwykle mieści się w przedziale 40-44 cm. Rzadziej spotyka się wersje 38 i 46 cm. Kierownice szosowe produkowane są aluminium lub – w wyższych modelach – karbonu (oznaczana jako kierownica szosowa carbon). To sprawia, że są lekkie i zarazem wytrzymałe. Dodatkowo niektóre modele są anodowane. Proces ten zwiększa twardość sterów i ich odporność na korozję.